Le cartel des visas, een roman over visa voor Frankrijk

De verhoudingen tussen Marokko en Frankrijk staan al jaren scheef, met name als het gaat om visa verstrekken. Le Cartel des visas is een nieuw roman die leest als een thriller want dat is het ook. Het is gebaseerd op officiële documenten, interviews met reizigers en concrete gevallen van visum aanvragen vanuit Marokko tussen 2021 en 2025.

Direct na de bekendmaking van het stoppen door Frankrijk van visa voor Marokkanen verscheen de minister van Buitenlandse Zaken op de tv: “Frankrijk stuurt ons illegalen uit Algerije en Tunesië. Dat is ongehoord”.

De reden voor het stopzetten van visa, zo zeiden de Fransen, is het weigeren door Marokko van het terugnemen van de illegalen. Dat is een leugen.

Yasmina, beste vriendin van de auteur, gepromoveerd, vroeg een toeristen visa aan en werd afgewezen. De genoemde reden van afwijzing is “risico op immigratie”.

In dezelfde tijd kwam de Fransman Enzo, 25 jaar oud en werkloos in zijn eigen land, naar Tanger en opende binnen twee dagen zonder visa een offshore bedrijf.

Mevrouw Bertrand uit Frankrijk, 70 jaar oud, kon in Marrakech een villa kopen door slechts haar ID te laten zien.    

Marokkanen zijn in de ogen van de Fransen geen gelijke partners. Dat is de boodschap die de auteur in de roman wil benadrukken.  

Uit een rapport van Direction générale des étrangers en France (DGEF), een overheidsinstelling die het dossier asiel en immigratie beheert, blijkt dat 83 % van de “Marokkaanse” illegalen in Frankrijk in werkelijkheid Algerijnen en Tunesiërs zijn.

De problemen rond de illegalen zijn zo groot dat de beste manier om zoveel mogelijk het land uit te zetten is het handhaven van de term Maghreb als herkomstland voor iedereen alsof het een echt land is met een eigen passpoort.

Het gebruik van de juiste woorden zoals Maghreb werd vanaf 2021 in de media gepusht om het verhaal van de uitzettingen te verkopen. Er werd een budget van €3,2 miljoen voor uitgetrokken. 87% van de ingehuurde  experts om het dossier te begeleiden zijn Frans-Algerijnen. Opgepakte illegalen uit Algerije (in 2024 waren er 33.754 volgens het Observatoire de l'immigration) worden naar Marokko uitgezet. Ze krijgen een laissez-passer waarop staat dat ze Marokkanen zijn.

Bijzondere gevallen in de roman zijn de illegale villa’s in Marrakech waar Franse bekende personen vakantie vieren. De auteur kreeg een USB met namen en adressen in handen. Ze aarzelt geen moment en belt een nummer in directe verbinding met het Elysée:

“Stop onmiddellijk met chantage van Marokkanen over visa of ik publiceer alles! Stop met de uitzetting van Algerijnen en Tunesiërs naar Marokko!”

De auteur gaat een stap verder:

“Geef de in 1975 gestolen archieven van Tindouf terug”.   

Tindouf werd in 1934 door het Franse koloniale leger op Marokko veroverd. Een Frans leger bestaand uit Algerijnen. Dat heeft niet direct te maken met de Franse maatregel om visa in te perken maar het raakt wel een gevoelige snaar. Dat is de reden waarom schrijver Boualem Sansal in 2024 is opgepakt en in de gevangenis in Algerije vastgezet.   

Aan de andere kant van de lijn klinkt een koude stem: “U kunt niets veranderen aan het besluit van Frankrijk. Gooi de USB in de prullenbak links naast uw huis en we vergeten alles”.

De auteur:

- Ik kijk vanuit mijn raam naar beneden en zie een mannetje in zwart gekleed. Hij keek me aan en leek alsof hij een hele tijd daar stond naar mijn raam te staren. Ik heb de USBN niet weggegooid. Ze weten nu dat ik weet dat ze Algerijnen, Tunesiërs en Marokkanen door elkaar halen om uitzettingen van illegalen te versnellen.

- En ze weten dat ik weet dat ze de term Maghreb als rookgordijn gebruiken. Dat is fraude. Ik wil me eigenlijk hier niet mee bemoeien maar het kwam op mijn pad. Ik besluit door te gaan en weet dat het mij veel kan kosten.

Eric Zemmour is een extreemrechts politicus, zoon van een Algerijns Harki, een soldaat die tot 1962 in dienst was van het Frans kolonialisme. Hij heeft zich als kandidaat voor de presidentsverkiezingen gesteld. Tijdens  zijn campagne heeft hij slogans gebruikt als "Alle Maghrebijnen moeten in hun landen blijven" en "Stop de immigratie uit de Maghreb".

De Maghreb is een geopolitiek grasmaaier. Onderdanen van drie verschillende landen worden op een hoop gegooid. Er zijn echter grote verschillen in hun  betrekkingen met Frankrijk in de laatste eeuw.  

De Algerijnen genieten na de Évian akkoorden van 1968 van een geheim quota voor werk, vestiging, zorg, studie en familiebezoek. Dat geldt voor zowel burgers als leden van de heersende elite. In 2017 werd de quota nog eens bekrachtigd door nieuwe akkoorden.

De Marokkanen daarentegen krijgen beperkt visa. En ze moeten eerst betalen ongeacht of de visa wel of niet wordt verstrekt. De prijs lag tijdens het schrijven van deze roman rond 3.000 euro. Dat is 10 keer zoveel als een gemiddeld inkomen in Marokko.

Tegelijkertijd leven er 422.000 Fransen in Marokko zonder visa, zonder belasting te betalen en zonder controle van de sociale dienst.

Van deze Fransen is een flink deel van Algerijns afkomst. Ze hebben een Frans passpoort en kunnen het land binnen zonder visa. Niets of niemand die de scheve verhoudingen durft aan te kaarten.

Uitgevers in Marokko hebben de roman geweigerd. Een uitgever heeft geantwoord dat hij geen problemen wil: "Ik zie dat u over Algerije schrijft. Ik wil niet in de gevangenis belanden door u". In Marokko van 2025 is Algerije een taboe, schrijft de auteur.

De Maghreb is een glas giftig siroop. Je moet het als Marokkaan opdrinken om niet te worden beschuldigd van het verstoren van de broederlijke verhoudingen. Religieuze medemensen noemen het fitna binnen de oemma. De Frans-Marokkanen weten van de giftige siroop. De Marokkanen in Marokko nog niet.

In het Elysée weten ze meer. Ze zaaien verwarring met de term Maghreb in de media en in officieel beleid. Ze weten dat de Marokkanen de prijs betalen. Een compleet nieuwe groep profiteurs is ontstaan die leeft op hun rug. Maar dat interesseert ze niet. Ze weten dat een volk dat is opgehouden de eigen naam te dragen niet meer voor zichzelf kan opkomen.

Deze roman is van de auteur Mimi Saga en is op het moment van dit schrijven  nog niet verschenen. De redactie kreeg een hoofdstuk om met de lezers van Souss.nl te delen. Mocht u overtuigd zijn van de ongelijkheid in behandeling bij het verstrekken door Frankrijk van visa dan vragen wij u om deze petitie te ondertekenen. Die zal aan het Marokkaanse Ministerie van Buitenlandse Zaken worden overhandigd. Voor de bestelling van de roman of contact met de auteur kunt u de website www.tifawen.com gebruiken. Auteursrechten zijn voorbehouden. Mimi Saga © 2025.

Meer lezen over hetzelfde onderwerp: 

De betrekkingen tussen Marokko en Frankrijk
De betrekkingen tussen Marokko en Frankrijk zijn de afgelopen twee jaar bekoeld. Beide landen hebben tot kort geen ambassadeurs uitgewisseld. De nieuwe Franse ambassadeur is pas in december 2022 benoemd. En de laatste Marokkaanse ambassadeur in Parijs is na vier maanden begin februari 2023 teruggeroepen. Aan de wieg van deze diplomatieke breuk ligt waarschijnlijk de toekomst van zuidelijke regio Sahara, een door Marokko in 1975 op de Spanjaarden heroverd gebied. Met de herovering kwam een einde aan meer dan 60 jaar Europees kolonialisme als gevolg van de Berlin Africa Conference van 1884. Maar het gebied wordt ook geclaimd door de paramilitaire Polisario gevestigd in Algerije...